Co się zmieniło w Twoim życiu zawodowym pod wpływem doświadczenia udziału w Falling Walls Lab?
Uświadomiłam sobie, że jest szersze zainteresowanie tematyką, którą się od lat zajmuję: humanistyką zaangażowaną, w tym rewitalizacją języków zagrożonych wymarciem. Popularyzacja i upowszechnianie tego, co robimy na rzecz badania i ratowania języków rdzennych i mniejszościowych zawsze była ważna dla mnie i moich współpracowników, jednak obecność w finale Falling Walls niewątpliwie pomogła przebić się mi z naszym przekazem do szerszego grona odbiorców. W moim przypadku udział w takich wydarzeniach zwiększa sprawność komunikowania się z odbiorcą i bardziej przystępnego opowiadania przed kamerą o mojej pracy.
Dlaczego warto zawalczyć o udział w międzynarodowym finale Falling Walls Lab? Jaką wartość to doświadczenie daje przedstawicielom świata akademickiego?
Konkurs ten jest niewątpliwie ważnym ćwiczeniem w zakresie prezentowania naszych badań i czynienia ich mniej hermetycznymi, a bardziej zrozumiałymi zarówno dla interdyscyplinarnego grona badaczy, jak i szerzej – odbiorcy społecznego. Sądzę, że taki „trening” pomaga potem w systematyczny i regularny sposób upowszechniać nasze prace i kontaktować się ze społeczeństwem, co jest w moim przekonaniu ważną powinnością badaczy.
Co było najtrudniejsze w przygotowaniach i jak sobie z tym poradziłaś?
Dużym wyzwaniem było podążanie za dość sztywnym scenariuszem i czasem, w jakim należało zmieścić wypowiedź. Musiałam dobrze przemyśleć dobór treści, które zdecydowałam się przedstawić, oraz sam sposób opowiedzenia o nich. Zdawałam sobie sprawę, że techniczne aspekty prezentacji będą bardzo ważne, dlatego zdecydowałam się na skorzystanie z profesjonalnego wsparcia podczas nagrania i edycji. Dzięki temu czułam się pewniej i bardziej mogłam skupić się na treści i formie przekazu.
Jak myślisz, dlaczego Polacy relatywnie rzadko decydują się na uczestnictwo w tego typu konkursach?
Wydaje mi się, że generalnie w czasie edukacji, a potem w trakcie ścieżki akademickiej niewielki nacisk jest kładziony na sztukę prezentacji publicznych i komunikowania się z otoczeniem. Ja sama zdecydowałam się na udział w profesjonalnych szkoleniach w tym zakresie, gdyż czułam, że moje umiejętności na tym polu są niewystarczające. Umiejętne prezentowanie zarówno wyników badań, jak i pomysłów badawczych jest kluczowe dla wystąpień konferencyjnych, przesłuchań w konkursach grantowych i wydarzeniach popularyzujących naukę – a więc kluczowych aspektach naszej działalności. Mimo to profesjonalne wsparcie w zakresie rozwoju takich umiejętności jest nadal rzadkością w polskich warunkach. Ta okoliczność połączona dodatkowo często z brakiem pewności siebie i praktyki w kontekście autoprezentacji powoduje, że niechętnie angażujemy się w takie konkursy. Mam jednak wrażenie, że w ostatnich latach ta sytuacja zaczęła się powoli zmieniać na lepsze.
***
Prof. dr hab. Justyna Olko – profesor nauk humanistycznych, dyrektorka Centrum Zaangażowanych Badań nad Ciągłością Kulturową na Wydziale „Artes Liberales” UW, prowadzi wielodyscyplinarne badania w zakresie historii, lingwistyki i antropologii, a także działalność zaangażowaną społecznie na rzecz wspierania języków i kultur mniejszości etnicznych.
- Breaking the Walls between Academy and Local Communities in Favour of Linguistic Diversity | Falling Walls 2020
- Status naukowy gdy występowała: dr hab.
